Cultuur snuiven door alle lagen van een organisatie

Stond ik daar met tien tie wraps in mijn mond

Interview met Karin Kortman

Fanatiek en gedreven, een echte KTBA ambassadrice. Tevens grondlegster van Food Safety Culture, een kwaliteitssysteem waarmee ze KTBA naar een hoger plan tilt. Karin Kortman (41) houdt van uitdagingen. ‘De wet- en regelgeving moet geen last zijn, maar voor je werken’, zegt de regio manager van Zuid West Nederland. ‘Hoe? Door ervoor te zorgen dat mensen zich happy voelen.’

Dat moet je toch even uitleggen.
Hoe zorgt FSC ervoor dat de wet- en regelgeving voor je werkt?

‘Ik herinner me dat ik vanuit een eerdere functie een tie wrap in een baal vond. Hoe kan je nou zo dom zijn, vroeg ik me meteen af. Maar zo wil ik helemaal niet over mensen denken. Dus ging ik het onderzoeken. Ik ging zelf aan die productielijn staan en voor ik het wist stond ik daar met tien tie wraps in mijn mond. Simpelweg omdat daar verder geen ruimte voor was. Een simpel haakje om ze aan te hangen, bracht de oplossing. Daarmee was ook het risico op herhaling weggenomen. In dit voorbeeld ontstaat een cultuur door o.a. het gebrek aan middelen. Voedsel moet volgens de wet veilig zijn, daar moet een bedrijf ook voor zorgen. Maar dat is lang niet altijd het geval.’

Jij doet dus eigenlijk wat de directie van een bedrijf hoort te doen?

‘Daar sla je de spijker op z’n kop. Een directie kan wel roepen dat ze betrokken is bij haar medewerkers en dat ze voor de hoogste kwaliteit staat, maar sommige directieleden lopen tegen alle voorschriften in zonder haarnetje de productievloer op. Dat maakt hen niet geloofwaardig richting hun medewerkers. Als zij niet eens betrokken zijn, waarom zou een medewerker zich dan wél committeren aan de hygiëneregels? Precies hierom ben ik sinds de laatste versiewijziging fan van de BRC omdat die zegt dat cultuur uitgedragen moet worden door alle lagen van een bedrijf. Mee eens. Cultuur draag je met z’n allen uit.’

Je vraagt nogal wat van een leiding. Zien ze je wel eens liever gaan dan komen?

‘In eerste instantie ongetwijfeld, zeker omdat ze liever niet extra investeren. Maar zodra ik hen uitleg dat er aan de gevolgen van een recall veel meer kosten kleven dan aan een investering voor betere bedrijfsresultaten op lange termijn, gaan ze mee. Maar weet je, ik leg niemand iets op. Als ik een directie of manager niet kan overtuigen, is dat ook goed. Gelukkig staan steeds meer bedrijven open voor een betere kwaliteitscultuur. Dat is een ontwikkeling die ik van harte toejuich.’

Hoe ziet FSC er in de praktijk uit? Hoe verwerk je dit in een  kwaliteitssysteem?

‘Meten is weten. Ik heb een enquête gemaakt die enerzijds de betrokkenheid van medewerkers meet en anderzijds de kwaliteitscultuur onderzoekt, gericht op leiderschap, motivatie, middelen, inzet, communicatie en risicobewustzijn . Hieraan gekoppeld bedacht ik het veldonderzoek waarin ik in eigen persoon cultuur ga snuiven in bedrijven. Welke kwaliteitscultuur heerst er? Wat is de wenselijke cultuur? Hoe kun je die twee samenbrengen? De conclusie wordt met de directie gedeeld. Vervolgens zorg je samen voor een betere definiëring van visie en/of bied je interactieve sessie aan. Ik heb deze SucSessies genoemd omdat ze bij gezamenlijke bereidheid tot verandering, tot succesresultaten leiden. Deze sessies zijn interactief en gericht op de invloed van ieders eigen gedrag op kwaliteit en voedselveiligheid. Uiteindelijk gaat het om bewustwording bij de mensen.’

Bewustwording waarvan precies?

‘Als dingen goed voelen, krijg je goede resultaten. Ik vind dat elke schakel binnen een bedrijf even belangrijk moet zijn. Van de inpakker aan de lijn tot aan de directie. Soms kom je in een bedrijf een hiërarchie tegen waardoor medewerkers zich minder waardevol en daardoor minder betrokken voelen. Directeuren zeggen vaak dat ze geen eilandjes willen in hun organisatie, maar als ik vervolgens een medewerker hoor zeggen, ‘zij van het kantoor’, dan klopt er iets niet. Het is belangrijk dat mensen eigenwaarde hebben. Dat ze zich bewust zijn van  hun gedrag en dat dit een belangrijke invloed heeft op de kwaliteit en voedselveiligheid. Als je bloem stort bij een bakkerij en bedenkt hoeveel boterhammen er mede door jouw bijdrage bij gezinnen terechtkomt, mag je supertrots zijn. Wat een verantwoordelijkheid heb je dan in de schakel van kwaliteit en voedselveiligheid!’

‘Ik durf het bijna niet te vragen, maar doe het toch. Welke verbeterpunten zie je bij KTBA?

‘Ha, goede vraag. Binnen KTBA is iedereen over het algemeen erg betrokken, zeer toegankelijk en ieders verantwoordelijkheidsgevoel groot. Maar ook wij kunnen ons blijven verbeteren door te professionaliseren. Een verbeterpunt zie ik in het inzichtelijker maken van interne processen zodat er nog meer focus kan worden gelegd op de externe processen. Hiervoor hebben we de inspiratieraad opgericht waar goede ideeën bij elkaar komen.’

Wat heb je zelf met voeding? Of had je job ook een hele andere kunnen zijn?

‘Er valt bij mij thuis niet fatsoenlijk te eten. Ik ben altijd wel iets aan het testen. Waarom gaan mensen vegan eten? Waarom kiezen ze voor een bepaald dieet? Dat wil ik onderzoeken en persoonlijk proeven, zo nieuwsgierig ben ik wel. Ik kom graag in Poolse supermarkten. Laatst kocht ik daar een nogal vreemd uitziende jelly-pudding. Wat ik al dacht, hij was niet te eten. Maar daar kom je pas achter als je het test. Ik vind eten fascinerend, altijd al. Mijn zus en ik vragen ons nog steeds af hoe dat zo gekomen is. Björn, mijn vriend, werkt overigens ook in de voedingsmiddelenbranche. Toeval? Hm, vast niet.’

Zijn er nog andere fascinaties, of als ik zo vrij mag zijn ‘obsessies’, in je leven?

‘Mountainbiken. Dat gaat zover dat ik al mijn onderdelen eigenhandig weeg. Puur omdat de specificaties niet altijd kloppen. Hoe lichter je fietst, hoe sneller je bent. Wat Björn hiervan vindt? Nou, deze bijna-obsessie delen we, haha. Misschien komt dit voort uit een soort controledrift. Maak waar wat je belooft. Draag uit wat je beweert te zijn. Zo ben ik in mijn werk en zo ben ik privé. Dat schenkt me een prettige balans. Een oud-collega vroeg me laatst: op facebook kom je zo gelukkig over, maar hoe gaat het nu écht met je? Sorry jongen, zei ik. Maar ik ben oprecht ontzettend gelukkig. En dat is echt zo.’

Vragen naar de bucketlist is misschien niet meer origineel, maar blijft onwijs leuk. Bij deze.

‘Daar hoef ik niet lang over na te denken. Mijn wens is om met de sportcommissie van KTBA op de fiets de Mont Ventoux in Frankrijk te beklimmen. Daarvoor moeten we zo’n 2300 hoogtemeters overbruggen. Voor dit initiatief willen we geld ophalen. De totale opbrengst gaat naar KWF Kankerbestrijding. Er zijn nu 24 collega’s die meedoen, we hebben er allemaal veel zin in. Helaas gaat dat dit jaar vanwege Covid niet lukken, maar hopelijk kunnen we volgend jaar de sprint maken. Heel jammer dat dit moet worden uitgesteld, maar dit uitstel is geen afstel.’

Je bent sociaal, betrokken, hebt veel oog voor de ander. Ben je ook wel eens egoïstisch?

‘Ik zit nu serieus na te denken over het antwoord. Het antwoord is nee, hoe raar dit ook klinkt om van mezelf te zeggen. Ik ben nooit egoïstisch, echt niet. Maar ik kom ook niets tekort!’

Begeleiding & Advies

Arjan van Heerde
Sales leader Business Assurance

Wilt u meer weten over de mogelijkheden van Business Assurance voor uw bedrijf, of bent u FSSC22000-gecertificeerd en wilt u zich voorbereiden op de nieuwe norm, dan kan KTBA u nader informeren en begeleiden.

Video
Delen

Uw naam

E-mail

Naam ontvanger

E-mail adres ontvanger

Uw bericht

Verstuur

Share

E-mail

Facebook

LinkedIn

Aanmelden

Verstuur