Producenten van levensmiddelen zijn wettelijk verplicht om zich ervan te vergewissen dat de grondstoffen die ze inkopen en verwerken veilig zijn en dat de voedselveiligheidsgevaren die de grondstoffen met zich mee brengen worden beheerst. Hiervoor zijn ze voor een groot deel afhankelijk van de leverancier: heeft deze de relevante gevaren onderkend en zijn die onder controle? De aantoonbaarheid hiervan staat centraal bij Riskplaza Audit⁺.

De Riskplaza certificaathouders geven aan dat veel leveranciers de benodigde informatie niet kunnen of willen verstrekken. Hierbij geldt dat je als relatief kleine leverancier niet in de positie bent om dit bij een grote leverancier af te dwingen. Dan resteert slechts nog dat je zelf de grondstoffen laat analyseren. Dit levert veel frustratie op en zorgt voor extra kosten in de keten. De vraag is dan: waarom zoveel terughoudendheid en/of geheimzinnigheid?

Hier ligt duidelijk een taak én een kans. De levensmiddelensector investeert veel in voedselvertrouwen, probeert afspraken te maken via ketenborging.nl en promoot ketentransparantie via blockchainprojecten. Is het dan te veel gevraagd om de afnemer inhoudelijk te informeren en te verzekeren dat de voedselveiligheid onder controle is? Namens de rest van de keten doe ik nogmaals een beroep op de professionaliteit van de grondstofleveranciers om deze kans te benutten.

Mocht de informatieverstrekking aan alle afnemers om wat voor reden dan ook een te lastige opgave zijn, dan bestaat er altijd nog de mogelijkheid om zelf een Riskplaza Audit+certificaat te behalen. In dat geval toont u op een indirecte manier aan dat u de relevante voedselveiligheidsgevaren onder controle heeft. De afnemer mag hierop vertrouwen zonder de wettelijke verplichting om de beheersing van gevaren nader te monitoren. De afnemer heeft dan geen detailinformatie meer nodig en het bespaart hem veel tijd en geld.